کنفرانس آنلاین دوم
ابن سینا
دومین کنفرانس آنلاین
در 9 اپریل 2023 مصادف با 20 ماه حمل 1402 هجری قمری، عملیات ابن سینا که به منظور تهیه طرحی جامع برای توسعه اقتصادی آینده افغانستان است، توسط مؤسسه بین المللی شیلر سازماندهی شد ابتکار کارشناسان شیلر و کارشناسان افغان مقیم خارج از کشور، دومین کنفرانس آنلاین برگزار شد.
در چارچوب این کنفرانس، کارشناسان موسسه بین المللی شیلر و کارشناسان افغان مقیم خارج از کشور مقالات تخصصی خود را در این زمینه برای شرکت کنندگان در کنفرانس ارائه کردند.
موسسه شیلر کیست؟
من مؤسسه شیلر را در سال 1984 تأسیس کردم، زیرا فکر می‌کردم سیاست خارجی باید بر مبنای جدیدی قرار گیرد، روابط بین ملت‌ها تنها زمانی کار می‌کند که بهترین سنت های یک ملت مکمل سنت های ملت دیگر باشد. بنابراین، موسسه شیلر می‌خواهد حکمرانی را ارتقا دهد. همچنین ما می خواهیم یک نظام اقتصادی عادلانه در جهان با هدفی خاص برای غلبه بر عقب ماندگی جنوب جهان و برقراری گفت وگو بین تمدن ها ایجاد شود.
انگیزه ما در مورد افغانستان چیست؟
می دانیم که سؤالاتی در مورد اینکه چرا می خواهیم به افغانستان کمک کنیم، مطرح شده است. تا به حال همه سازمان ها برنامه های خاص خود را در افغانستان داشته اند، اما من به شما اطمینان می دهم که ما هیچ انگیزه پنهانی نداریم، ما نمی خواهیم در افغانستان پول بدست بیآوریم و به دنبال سود نیستیم. همچنین، ما به هیچ دولتی وابسته نیستیم و منافع تجارتی نداریم.
ما یک سازمان کاملاً مستقل هستیم و نماینده داوطلبان هستیم. ما فکر می کنیم که نه تنها افغانستان، بلکه جنوب جهان نیز بی انصاف است و اگر شرایط مناسب برای آن فراهم شود، به راحتی می توان موفق شد. از سوی دیگر، به لطف چندین دهه فعالیت در برنامه های توسعه ای موسسه شیلر، روابط بسیار خوبی در بسیاری از کشورهای آسیایی نسبت به سایر مناطق جهان دارد. و من معتقدم که می توانیم آنها را متقاعد کنیم تا روابط اقتصادی و تجارتی خود را با افغانستان تقویت کنند.
عملیات ابن سینا
من مخالف شرکت آلمان در جنگ افغانستان بودم. وقتی ناتو در سال 2021 افغانستان را ترک کرد، احساس کردم که اکنون فرصتی برای توسعه اقتصادی افغانستان است. به همین دلیل با کارشناسان موسسه شیلر روی طرح توسعه اقتصادی کار کردم. و نام عملیات ابن سینا را به او داد. عملیات ابن سینا پروژه ای است که چشم اندازی را برای تحول اقتصادی افغانستان ترسیم می کند که بر اساس آن افغانستان به کشوری آباد تبدیل خواهد شد. آنچه موسسه شیلر ارائه می دهد یک برنامه توسعه اقتصادی جامع و یک رویکرد اقتصادی و علمی مبتنی بر اصول اقتصاد فزیکی است. این رویکرد در هر جایی که صنعتی‌سازی موفقیت‌آمیز بوده است، اعمال شده است، چه در ایالات متحده، چه در آلمان، چه در روسیه یا چین. اکنون زمان اجرای آن در افغانستان نیز فرا رسیده است، کشوری بیش از چهار دهه است که در اثر جنگ های مستمر ضعیف شده و کاری به آنها ندارد. به دلیل بازی های ژئوپلیتیکی که از بازی بریتانیای کبیر سرچشمه می گیرد، پروژه عملیات ابن سینا کاملاً در دست متخصصان افغانی است که در خارج از کشور زندگی می کنند و کارشناسان مؤسسه شیلر تنها از تخصص آنها پشتیبانی می کنند.
تجربه های ما
در اوایل دهه 1980، ما با رئیس جمهور مکزیک، لوپز پورتیلو، روی برنامه ای برای ادغام اقتصادی آمریکای لاتین به نام عملیات خوارز کار کردیم. و برنامه 40 ساله توسعه هند را با نخست وزیر هند، اندرا گاندی آماده کرد که هر دوی این برنامه ها شروع به اجرا کردند. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، ما برنامه پل زمینی آسیا-اروپا، راه ابریشم جدید را برای اتصال مراکز جمعیتی و صنعتی اروپا با کریدورهای توسعه آسیا پیشنهاد کردیم.
موضع من در مورد زنان
متأسفانه نیمی از جمعیت افغانستان که زنان هستند، از امنیت غذایی برخوردار نیستند و به دلیل نبود سیستم صحی مناسب، جان آنها و فرزندانشان در خطر است. به همین دلیل فکر می کنم که یک طرح جامع بهترین راه برای حفظ حقوق زنان برای احیای اقتصاد افغانستان است.
غذا و زراعت - پیش نیازهای صلح
گزارش وضعیت کنونی زراعت و غذا در امارت اسلامی افغانستان دو ویژگی مهم را آشکار می کند:
اول: کانال قوش تپه در شمال زمینه را برای تامین مواد غذایی سالم و فراوان در آینده نزدیک ایجاد می کند.
ثانیاً: عملیاتی که برای تهیه غذای اضطراری راه اندازی شده است حد اکثر انجام شود.
مشکلات شدید امروز را باید تا زمانی که پلتفرم بالای تولیدی امارت اسلامی افغانستان عملیاتی شود و محصولات غذایی را برای رفع همه نیازها تولید کند، به عنوان مشکلات موقتی در نظر گرفت. این دیدگاه به نفع ملت ها و مردمان به اصطلاح جنوب جهان است که اکنون اکثریت جهان را تشکیل می دهند. کشورهای پیشرو جنوب جهانی خواهان پایان تحریم های اعمال شده بر امارت اسلامی و بازگرداندن اموال بانک مرکزی افغانستان که دارایی قانونی امارت اسلامی است، هستند. و از اقدامات کوچک مرتبط با توسعه زیرساخت ها و تجارت حمایت می کنند.
کانال قوش تپه
این خبر خوشایند در سطح بین المللی است که 70 درصد از فاز اول پروژه آبیاری کانال قوش تپه تکمیل شده است. بر اساس گزارش ها، تاکنون بیش از 7000 شغل و 3000 ماشین آلات در این تلاش ها به کار گرفته شده است. با استفاده از بذر و کود مرغوب می توان 2 میلیون متریک تن گندم تولید کرد و به کمبود سالانه گندم در سال های اخیر پایان داد.
برآورده شدن نیازها
چالش کلی از نظر حجم غذا به سادگی قابل درک است. سطح فعلی تولید سالانه گندم کمتر از 4 میلیون تن متریک است، در حالی که بیش از 6 میلیون تن اساس بقا را تشکیل می دهد. در این راستا امکان واگذاری آخرین وعده دو میلیون تنی گندم از روسیه بسیار حائز اهمیت است. این تعهد به خودی خود مطابق با آنچه برای پر کردن شکاف فعلی سالانه غلات لازم است است.
کمبود شدید اقلام غذایی اضطراری در کشور وجود دارد. برنامه جهانی غذا (WFP) گزارش داد که در سال 2022 حدود 1.14 میلیون تن مواد غذایی در امارت اسلامی افغانستان توزیع شده است. برنامه جهانی غذا احتمالاً 30 درصد آن را از افغانستان دریافت می کند، و علاوه بر آن کوپن های خرید مواد غذایی را توزیع می کند تا مردم بتوانند مواد غذایی را در محل خریداری کنند. در عین حال، قیمت مواد غذایی در اینجا نیز مانند سراسر جهان در حال افزایش است.
معلومات بهتر، پروژه های بیشتر - افزایش بهره برداری
به طور خلاصه، بهتر است هر گونه افزایش در بهره برداری را با ارائه اطلاعات بهتر در طول عملیات زراعت موجود متوجه شویم. مثالی که این نکته را بیان می کند، این است که انواع درختان نیاز به کشت و مراقبت دارند – مرکبات، درختان میوه، خانواده سیب و غیره. اهدای 20000 درخت سیب در سال 2022 از سوی ترکیه یک نمونه است. به همین ترتیب، بهبود روش های زراعت می تواند حاصل قابل توجهی داشته باشد، به عنوان مثال، انگورکاری – انگورسازی.
مهم ترین در این فرآیند می تواند تعاونی های دهقانی زیادی باشد که از طریق آنها می توان هم ذخایر بذر و هم دانش را انتقال داد. این امر در مورد تمام تولیدات غذایی، از گوسفند گرفته تا گاوهای شیری گرفته تا ماهیگیری، و مواد غذایی صدق می کند.
بانکداری، قرضه و امور مالی
اعتبار برای بازسازی و توسعه اقتصاد افغانستان
در این شرایط دشوار، اخذ قرضه برای پروژه های بازسازی و توسعه افغانستان تا حد زیادی به گروه کشورهای بریکس و بانک انکشاف افغانستان، بانک توسعه جدید (NDB) بستگی دارد. بانک های انکشافی تک تک کشورهای بزرگ، مانند بانک صادرات و واردات یا توسعه چین، می توانند نقش پیشرو در اعطای قرضه برای ساخت و ساز و تولید در افغانستان داشته باشند. بانک انکشاف جدید افغانستان (NDB) می تواند مستقیماً از طریق انتشار و فروش سهام خاص، برای پروژه ها در افغانستان کمک مالی جمع آوری کند.
باید هر چه زودتر به همه افغان ها، حتی آنهایی که در خارج از کشور زندگی می کنند، این فرصت داده شود تا با روحیه میهن پرستی مشارکت کنند. این پروژه ها همچنین برای اتصال و بهره برداری کل منطقه جنوب آسیا مفید خواهد بود.
به محض اینکه تحریم های اعمال شده بر افغانستان تمام شود، موضوع سهام انکشافی در اختیار خود بانک افغانستان خواهد بود، اما یک بانک توسعه ای چند جانبه نیز می تواند آن را تامین کند.
گسترش اعتبار و رشد واحد پولی
بر اساس این گزارش، عواید مالیاتی افغانستان تا سال 2022 حدود 150 میلیارد افغانی در سال است که تقریباً معادل 1.6 میلیارد دالر است و ارزش افغانی در برابر دالر آمریکا و رنمینبی چین (یوآن) نسبتاً ثابت است . اگر قرار بود سالانه 1 تا 2 میلیارد افغانی (معادل 10 تا 20 میلیون دالر) از این عواید به مجموعه ای از منابع مالی برای حمایت از پروژه های زیربنایی جدید اختصاص یابد، بانک توسعه چند جانبه می تواند از این مقدار سهام جدید استفاده کند پنج برابر پول ممکن است این مبلغ در مقایسه با نیازهای انکشافی بسیار ناچیز به نظر برسد، اما اگر افغان ها در تمویل سهام ویژه افغانی بانک انکشافی جدید مشارکت داشته باشند، می توان همان مقدار افغانی جدید را در داخل کشور و مانند حواله های خارج از کشور چاپ کرد استفاده شده قرار دادن پول بیشتر در گردش منجر به فعالیت اقتصادی بیشتر می شود.
حمایت بانک های ملی
از سوی دیگر، کشورهای کمک کننده و بانک های ملی آنها می توانند توسعه زیربنایی افغانستان را از طریق موافقت نامه های قرضه دهی مشترک با بانک های انکشافی چند ملیتی مانند NDB تامین مالی کنند. تا زمانی که تحریم ها پابرجاست، به پیمانکاران و کارمندانی که در پروژه های انکشافی دخیل هستند، باید به ارزهای دیگری غیر از دالر یا یورو پرداخت شود و این ارزها باید شامل افغانی باشد.
کمک های مالی دولت به دولت
زمانی که ملت ها دولت افغانستان را به رسمیت بشناسند و به آنها کمک رایگان و مناسب بدهند، افغانستان وضعیت بهتری خواهد داشت. این کمک می تواند برای مثال تامین برق، تجهیزات یا زغال سنگ باشد. پس از آن دولت افغانستان می تواند سهام جدید کوتاه مدت یا میان مدت ارائه دهد یا در ازای عوایدی که از فروش این دارایی ها دریافت می کنند، به شرکت های افغان و عموم مردم قرضه بدهد.
افزایش برق برای انکشاف افغانستان
همانطور که اعتقاد بر این است که برق فقط کالایی نیست که به قیمت بازار گره خورده باشد. اما برق کلید توسعه اقتصادی سریع بشر است. با برق فراوان و ارزان با کمک سایر نهاد های اقتصادی می توان اقتصاد ایجاد کرد این کشور در حال ورود به دنیای جدیدی است: می‌تواند قطارهای پرسرعت الکتریکی را راه‌اندازی کند و از ماشین های طبی الکترونیکی پیشرفته مانند MRI و اسکن های توموگرافی کامپیوتری در بیمارستان‌ها استفاده کند.
با این حال، در سال 2019، مصرف برق در افغانستان تنها 158 کیلووات (158 کیلووات ساعت) در سال بود. این امر افغانستان را با 175 رتبه در میان سایر کشورها در پایین ترین رتبه قرار می دهد. گزارش من بر این موضوع متمرکز خواهد بود که چگونه افغانستان می تواند با افزایش ظرفیت تولید برق در کشور مناسب به تولید کننده برق ارزان تبدیل شود. از 25 تا 30 سال تا سال 2050 یعنی در طول عمر یک نسل اجرا خواهد شد.
برای اینکه یک سیستم قدرت به یک هدف معین دست یابد، باید بفهمیم که آن هدف چیست. این گزارش تخمین می زند که افغانستان به سطح برق قابل مقایسه با فرانسه خواهد رسید که سالانه 6700 کیلووات ساعت برق برای هر نفر مصرف می کند. این سطح هدف ستون فقرات نیست. ما می توانیم آن را با بحث منطقی بالاتر یا پایین تر قرار دهیم. ما راهنمای تعیین میزان مصرف برق داریم. افغانستان ممکن است به دنبال تبدیل شدن به یک کشور مدرن باشد. با توجه به میزان مصرف برق می توان میزان تولید برق در افغانستان را تعیین کرد.
توان تولید را افزایش دهید
بر اساس امکان سنجی فنی سایت های تولید برق و همچنین مناسب بودن آنها برای افغانستان، طبق اعلام موسسه شیلر، افغانستان باید برق مورد نیاز خود را از منابع زیر تامین کند:
27 درصد (27 درصد) (27 درصد) از ذخیره گاه های هسته ای.
25 درصد (25 درصد) (25 درصد) از ذخیره گاه های زغال سنگ.
25 درصد (25 درصد) (25 درصد) از ذخیره گاه های گاز طبیعی.
23 درصد (23 درصد) (23 درصد) از ذخیره گاه های آبی.
در نتیجه اجرای این طرح، سطح تولید برق از 600 مگاوات (600 مگاوات) در سال 2023 به 50651 مگاوات (50651 مگاوات) در سال 2050 خواهد رسید.
در مرحله اول، افغانستان ذخیره گاه های برق را با بهره وارد می کند. بر اساس قرضه های جدید یا سیستم اعتباری که ما پیشنهاد می کنیم، افغانستان از 1% () تا 3% () بهره پرداخت خواهد کرد ذخیره گاه های خود را بسازد.
مزایای گسترده انرژی هسته ای
9000 مگاوات (9000 مگاوات) برق باید در ذخیره گاه هسته ای تولید شود. این در راکتورهای هسته ای کوچک که می توانند 250 مگاوات برق تولید کنند در دسترس است.
ممکن است این سوال مطرح شود که چرا ۲۷ درصد ذخیره گاه ها باید هسته ای باشند؟
اولین دلیل جریان انرژی است.
دلیل دوم این است که واکنش‌های شکافت هسته‌ای واکنش‌های فزیکی هسته های اتمی هستند، در حالی که احتراق چوب، زغال سنگ، گاز و نفت واکنش های شیمیایی هستند. واکنش های تفکیک انرژی بیشتری آزاد می کنند. هنگامی که یک هسته اورانیم 235 تحت شکافت قرار می گیرد، 200 میلیون الکترون ولت آزاد می کند.
دلیل سوم این است که یک رآکتور اورانیم، پس از نصب و راه اندازی، ممکن است به مدت 18 ماه نیاز به تعویض میله سوخت داشته باشد. ضریب ظرفیت انرژی هسته ای – اینکه چقدر زمان می تواند در تمام روزهای سال تمام شود – 92 درصد است، بسیار بیشتر از هر منبع سوخت دیگری.
ذخیره گاه های گازسوز
تا سال 2050 باید سالانه حدود 14000 مگاوات (14000 مگاوات) برق در ذخیره گاه های گازی تولید شود. مزیت ذخیره گاه گازسوز این است که می توان آن را به سرعت از چهار روش تولید برق که انرژی هسته ای، گاز، زغال سنگ و آب است، ساخت. دیو فلیکنگر، رئیس گروه کیویت پاور مستقر در ایالات متحده، به مجله پاور گفت بسیاری از پروژه های ذخیره گاه گازی پروژه هایی هستند که طراحی، ساخت و راه‌اندازی آنها معمولاً 28 تا 30 ماه طول می‌کشد، اما ممکن است یک کارخانه در 3 سال تکمیل شود.
این ذخیره گاه های گازی هستند که باید ابتدا ساخته شوند، مثلاً برای تامین برق شفاخانه‌های جدید التاسیس.
ذخیره گاه های زغال سنگ: پاک تر و کارآمد تر
ذخیره گاه های زغال سنگ می توانند حداکثر 13000 مگاوات (MW) تولید کنند.
شایان ذکر است که کارخانه های جدید زغال سنگ در کشورهای بزرگ جهان مانند چین، هند و روسیه ساخته شده اند آنها با 44٪ (44٪) تا 47٪ (47٪) تولید حرارتی و “زغال سنگ پاک” کار می کنند. فرآیند تولید آنها بیشتر انتشار اکسید نیتروژن، دی اکسید گوگرد، سرب، خاکستر و غیره را خنثی یا حذف می کند.
نیروی آب
در مورد نیروی برق آبی و حداقل 14324 مگاوات تولید برق نصب شده که به آن کمک می کند، مقاله آقای کارل فیریکین را برای جزئیات این بخش بخوانید.
پنل های خورشیدی و توربین های بادی
ما نصب پنل های آفتابی و توربین های بادی را توصیه نمی‌کنیم، زیرا وزن جریان انرژی و میزان برق تولیدی آنها – در مقایسه با آنچه که نیشکر تولید می‌کند – بسیار کم است. این نوعی کلاهبرداری است و کلاهبرداری است که در آن فقط پول هدر می رود.
صحت عمومی: برآورده کردن نیازهای اورژانس و افزایش کل سیستم صحی
گزارش امروز من تنها خلاصه ای از گزارش طولانی ما است که به شما تقدیم شده است (یادداشت مترجم: هدف در اینجا گزارش کامل پروژه عملیات ابن سینا تحت عنوان معجزه اقتصادی آینده افغانستان است.
داشتن سیستم صحت عامه مدرن در افغانستان تنها به معنای افزایش تعداد شفاخانه ها، داکتران یا کارکنان صحی نیست. در هر کشوری، خدمات صحت عمومی همواره بخشی جدایی ناپذیر از یک فعالیت کلی اقتصادی به ویژه در زمینه انرژی، آب و زیرساخت های صنعتی است. سرمایه گذاری در خدمات سلامت نه تنها برای ایجاد یک سیستم سلامت قوی، بلکه برای دستیابی به اهداف یا اهداف توسعه فزیکی ضروری است.
ابوعلی بن سینا
افغانستان زمانی پیشرو در عرصه علوم صحی بود. پس باید از خود بپرسیم که داکتر و محقق و فیلسوف بزرگ ابن سینا امروز پس از دیدن وضعیت غم انگیز کشور پدرش چه می کرد؟ او در زمان خود کتاب معروف قانون در طب را نوشت که حتی تا قرن هجدهم کتاب درسی اصلی در زمینه طبی در اروپا بود. در قدم اول باید این قانون طبی را با توجه به نیازهای امروزی بازنویسی کنیم.
رویکرد اساسی ابن سینا به طب همیشه عملگرایانه بود، برای مثال نیاز به آب پاک و اقداماتی برای جلوگیری از گسترش مریضی، چیزی که قبل از توسعه میکروب شناسی تا چندین قرن از آن استفاده می کرد.
درخواست های اولیه یا اساسی صحت عمومی
اصول یا مبانی ابن سینا امروزه نیز معتبر است:
سیستم صحت عمومی تنها زمانی کار می کند که نیازهای اولیه صحت، یعنی داشتن آب آشامیدنی سالم و سیستم فاضلاب برآورده شود. تا مردم با آب و فاضلاب کثیف تماس نگیرند.
در واقع آب ناپاک عامل اصلی مرگ و میر در هر جامعه عقب مانده یا جنگ زده است. در این میان تامین آب آشامیدنی سالم موثرترین راه برای کاهش مرگ و میر به ویژه در بین کودکان است.
علاوه بر آب آشامیدنی، سیستم فاضلاب نیز مهم است. هر خانواری باید یک دستشوی با قیمت مناسب داشته باشد تا فاضلاب از طریق سیستم فاضلاب به یک کارخانه فاضلاب یا تصفیه خانه ارسال شود. و سپس فاضلاب تصفیه شده یا تصفیه شده به رودخانه ها یا دریاچه ها رها می شود. بدون آن نمی توان زنجیره بین آب آلوده، بیماری های اسهالی و مرگ و میر بالا را شکست.
سومین رکن صحت عمومی که ابن سینا بر آن تاکید کرد، غذای سالمی است که باعث تقویت سیستم ایمنی بدن انسان در برابر مریضی ها می شود. این امر به ویژه اهمیت دارد زیرا نیمی از جمعیت افغانستان با گرسنگی روبرو هستند، چیزی که با انهدام نیروهای ایالات متحده و ناتو و عقب نشینی آنها پشت سر گذاشته شده است
گروه خدمات صحی درمانی ابن سینا
به منظور بهبود فوری وضعیت ارائه خدمات صحی در افغانستان، ایجاد گروه های خدمات صحی ابن سینا را توصیه می کنیم. منظور ما ترکیبی از متخصصان و داوطلبان طبی است که وضعیت سلامت را در سراسر کشور رصد می کنند و خدمات اولیه صحی را ارائه می دهند و با کمک تجهیزات ساده وضعیت صحی را بهبود و بهبود می بخشند.
گروه خدمات صحی درمانی ابن سینا را می توان برای انجام کارهای مختلف در مناطق روستایی از جمله ایجاد آب آشامیدنی سالم، سیستم فاضلاب برای پیشگیری از مرض های منتقله از آب مانند وبا، پیشگیری از باکتریا های گوناگون استفاده کرد.
مواد مخدر و معتادان
مشکل عمده دیگر درمان معتادان به هروئین و در دسترس بودن کلی مواد مخدر است که میراث اشغال طولانی مدت سربازان ایالات متحده و ناتو است. همه معتادان به مواد مخدر باید از اعتیاد رها شوند و دوباره وارد جامعه شوند. و کشت خشخاش، حمل و نقل و مصرف مواد مخدر در افغانستان باید فورا متوقف شود. دهقانان آسیب دیده باید با محصولات جایگزین حمایت شوند.
استفاده از طیاره های کوچک برای خدمات صحی
آخرین پیشنهاد مشخص: چرا از طیاره های کوچک بدون سرنشین برای انتقال لوازم صحی مهم به مناطق دورافتاده کشور استفاده کنید؟ این فناوری در حال حاضر در آفریقا در حال آزمایش است و افغانستان به زودی متوجه خواهد شد که چگونه برای آنها کار خواهد کرد.
این همان کاری است که ابن سینا انجام می داد.
افغانستان در چهارراه راه ابریشم جدید
افغانستان در امتداد راه باستانی ابریشم جایگاه بسیار مهمی داشت که برخلاف آنچه که افغانستان امروزی به دلیل نبود زیرساخت های حمل و نقل در انزوا قرار دارد، بود.
عقب ماندگی تحمیل شده توسط دهه های گذشته و مانع هر نوع زیرساخت میراثی از عدم وجود سیستم راه آهن، راه های بد و ترافیک هوایی محدود به جا گذاشت. اما همه اینها در شرف تغییر است. اکنون، قدرت‌های منطقه‌ای و بین‌المللی گرد هم آمده‌اند تا با برنامه‌های مشخص، صلح، ثبات و توسعه اقتصادی را به کمک ابتکار کمربند و راه به افغانستان بیاورند.
اکنون برنامه‌ها و تحرکاتی در سطح ملی و بین‌المللی برای اجماع منابع و ایجاد سیستم های ارتباطی و ارتباطی منطقه‌ای و قاره‌ای، هوایی، دیجیتالی و مدرن وجود دارد.
موقعیت افغانستان
افغانستان در مرکز ارتباط حداکثری با پروژه های توسعه ای جدید مانند ابتکار کمربند و راه (BRI)، سازمان همکاری شانگهای (SCO)، اتحادیه اقتصادی آسیایی-اروپایی و سایر ابتکارات قرار دارد.
افغانستان رسماً در ماه می 2016 به ابتکار کمربند و راه پیوست.
افغانستان بین دو دهلیز ابتکار کمربند و راه (BRI) در آسیا و اروپا قرار دارد: دهلیز چین-آسیای مرکزی-آسیای غربی و دهلیز اقتصادی چین-پاکستان (CPEC).
سیستم راه آهن جدید
این یک واقعیت واضح است که از هر سه قسمت خاک افغانستان دو قسمت کوهستانی است، برای راه آهن چالش است، همانطور که برای راه ها برای قرن ها بوده است، اما هیچ چیز غیر ممکن نیست.
در حال حاضر هیچ سیستم ریلی در افغانستان وجود ندارد. سه راه آهن در نقاط مرزی برای حمل و نقل کالا وجود دارد: از ترکمنستان به آقینه و تورغندی، از ازبکستان به حیرتان. طول کل این مسیرها کمتر از 400 کیلومتر است. اما پروژه های اولویت دار اکنون در تابلوی نقشه کشی عبارتند از:
اول: عبور راه آهن از خاک افغانستان از روی خط آهن
این پروژه راه آهن یکی از مهم ترین خطوط آهن افغانستان است که به آن کریدور کابل نیز می گویند و از ازبکستان تا پاکستان امتداد دارد. این خط قبلاً از ترمز در ازبکستان تا مزار شریف در ولایت بلخ شمالی، از طریق کوه ها به کابل، از آنجا به پیشاور در پاکستان، سپس از جنوب به بنادر دریای عرب ساخته شده است و کریدور اقتصادی چین و پاکستان گسترش می یابد. به سمت شرق و شمال شرق. طول آن در خاروه افغانستان 573 کیلومتر است.
برای توسعه این کریدور به 5 میلیارد دالر سرمایه گذاری نیاز است و سالانه 20 میلیون تن بار از طریق این کریدور ارسال می شود.
دوم: مسیر راه آهن چین-افغانستان
این خط آهن در حال تکمیل است و فقط بخش قرقیزستان تکمیل نشده است. این خط ریلی از ولایت سین کیانگ چین شروع می شود، از کاشغر تا شهر اوش در جنوب قرقیزستان امتداد می یابد، جایی که کانتینرها یا محموله ها با کامیون ها به ازبکستان تحویل داده می شود و سپس با قطار از طریق ازبکستان و در نهایت به شهر مرزی افغانستان می رسد.
سوم: بزرگراه ترانزیت لاجورد
این یک خط عمیق به نام لاجورد است. لاجورد یک سنگ گرانبها به رنگ آبی روشن است که نام و شهرت خوبی به افغانستان بخشیده است. افغانستان به نام سنگی که افغانستان به آن شهرت دارد، دریای سیاه و ترکیه را از طریق ترکمنستان، آذربایجان و گرجستان به دریای مدیترانه متصل می کند. از طریق این کریدور ریلی، از بنادر خشکی آقینه در ولایت فاریاب افغانستان و تورغندی هرات، بندر ترکمن باشی در ترکمنستان، از طریق دریای خزر به باکو و تفلیس، پایتخت گرجستان، در ساحل دریای سیاه و باتومی آغاز می شود از بنادر عبور می کند، از طریق بنادر ترکیه می توان محموله به اروپا ارسال کرد.
چهارم: کریدور ریلی پنج کشور:
مسیر 2100 کیلومتری یک کمربند و راه (BRI) است که از پنج کشور آسیای مرکزی می گذرد: ایران در غرب، افغانستان در شرق، تاجیکستان، قرقیزستان و در نهایت تا چین امتداد می یابد. افغانستان نصف طول راه آهن خواهد داشت. برای مثال مسیر ریلی بین هرات و مزارشریف 657 کیلومتر خواهد بود.
پنجم: بندر چابهار
بندر اعماق دریا چابهار در ایران مسیر چندجانبه کریدور حمل و نقل بین المللی شمال-جنوب است که قرارداد چابهار در ماه می 2016 بین ایران، هند و افغانستان امضا شد. محموله را می توان از طریق بندری که هند در آن سرمایه گذاری کرده است می تواند نه تنها ایران و افغانستان، بلکه آسیای مرکزی و روسیه را در شمال نیز شامل شود.
ششم: مرزها به یکدیگر متصل هستند
از دیگر ویژگی های برنامه ملی راه آهن افغانستان، اتصال ریلی برون مرزی در مکان های کلیدی است. به عنوان مثال احداث راه آهن و مرکز بار در منطقه آزاد اقتصادی پنج در مرز تاجیکستان و افغانستان به نفع دوجانبه خواهد بود.
ترکمنستان از اجرای بیشتر خط آهن تورغندی – هرات که در حال حاضر 173 کیلومتر طول دارد، حمایت می کند. ترکمنستان قول داده است که مسیر اتامیرات-امام نظر-اقینه-اندوخوی را توسعه دهد و کریدور حمل و نقل ترکمنستان-افغانستان-پاکستان را به طور کلی برای ارتباط با چین توسعه دهد.
سرک ها
پروژه های زیر پروژه های اولویت دار توسعه سرک هستند:
سرک کمربندی
این بزرگراه سراسری دو بانده به طول 2200 کیلومتر ابتدا در دهه 60 ساخته شد اما با گذشت زمان بیشتر قسمت های این سرک کمربندی تخریب شده است. با این حال، به منظور افزایش سطح تولید کشور، این سرک ها و دیگر سرک های جدید، به ویژه سرک هایی که افغانستان را با شش کشور همسایه اش: ایران، ترکمنستان، ازبکستان، تاجیکستان، پاکستان و حتی چین در کوه های پامیر متصل می کند .
نوسازی سرک ها
ساخت سرک های مشخص در افغانستان آغاز شده است. وظیفه پیش رو توسعه این فرآیند است. این بدان معناست که بخش ساخت و ساز باید گسترش یابد. بهبود سرک ها مستلزم توسعه ابزارها، به ویژه مصالح معماری، ماشین آلات و کارگران ماهر است.
نوسازی ترانزیت
علاوه بر بهبود زیرساخت‌های ارتباطی «سخت»، ابتکارات حمایتی برای ارتباطات «عقب‌افتاده» نیز وجود دارد. چهار بخش این اثر در یک گزارش جدید در کابل در سپتامبر 2022 توضیح داده شده است. این “پیشنهاد پروژه های اولویت دار وزارت حمل و نقل و هوانوردی کشوری” در 25 صفحه توسط معاونت برنامه ریزی، تحقیقات و تطبیق پروژه ها منتشر شده است. این گزارش حاکی از سازماندهی ساخت راه‌ها، ساخت دروازه‌های حق تقدم، ساخت ترمینل های حمل و نقل برای خدمات رسانی به مسافران و بار و احداث پارک های TIR برای ساده سازی ترانزیت بین‌المللی بار است.
صنعت و کار: یک چالش بزرگ
هیچ منبع ضایعاتی در این دنیا مانند بیکاری وجود ندارد، یعنی به شکل قابل مشاهده یا نامرئی. راه بهبود برای افغانستان و جهان، بکارگیری و تشویق مؤثر آنهاست تا قدرت تولیدی کار تا حد زیادی افزایش یابد که تنها منبع اصلی ارزش در اقتصاد بشری است.
در ماه می 2020، مطالعه ای توسط EIR “نیاز جهان به 1.5 میلیارد شغل جدید و مولد” را نام برد.
در این تحقیق نه تنها بیکاری رسمی، بلکه بیکاری و بیکاری پنهان به ویژه بخش اقتصاد غیررسمی را در نظر گرفتیم.
از این تحقیق به این نتیجه رسیدیم که حدود 1.585 میلیارد نفر در جهان وجود دارند که هیچ ارزش اقتصادی فزیکی ندارند زیرا توسط سیستم امپراتوری بریتانیا یعنی شهر لندن و وال استریت در طول یک قرن و نیم گذشته انسانی شده اند تغییر کرده و زندگی خود را به امید امروز و فردا می گذرانند. این نرخ واقعی بیکاری 46 درصد در جهان است.
با استفاده از همین روش در افغانستان و آمارهای موجود که در سازمان بین المللی کار (OIL) و بانک جهانی موجود است، با استفاده از، ما می توانیم تخمین بزنیم – و من تأکید می کنم که این فقط یک تخمین تقریبی است – که از مجموع نیروی کار بالقوه افغانستان که 14.6 میلیون نفر است، حدود 7.8 میلیون نفر ثروت واقعی تولید نمی کنند، آنها در واقع به ثروت فزیکی کشور کمک می کنند نقطه نظر.
در مبارزه با بیکاری در افغانستان پیشنهاد می کنیم که در پنج سال اول یعنی تا سال 2027 تعداد افراد شاغل در این صنعت از 50 هزار نفر به 1.5 میلیون نفر افزایش یابد. در مرحله دوم می تواند به 4 میلیون افزایش یابد. هدف دیگر افزایش تعداد کارگران در بخش ساخت و ساز به 1.5 میلیون نفر است، امروزه افراد بسیار کمی در این بخش مشغول به کار هستند.
علاوه بر دستیابی به خودکفایی در مواد غذایی، بخش های صنعتی بسیار کلیدی وجود دارد که باید مورد توجه قرار گیرند.
محصولات سیمنت
امروزه تولید سیمنت در افغانستان تنها به 93800 تن می رسد و 99 درصد سیمنت مورد نیاز از پاکستان وارد می شود. باید با ساخت یک تعداد کارخانه به 2.5 تا 3 میلیون تن در سال افزایش یابد.
فولاد
بر اساس آمار های سال 2018، حدود 33 هزار تن فولاد در افغانستان تولید می شود که تولید فولاد باید چند برابر شود.
ماشین آلات و تجهیزات
ساخت ماشین آلات و تجهیزات مورد استفاده برای تولید محصولات، از موتر گرفته تا ماشین هایی که مواد غذایی را پردازش می کنند، بخشی است که نیاز به توجه از بالا به پایین دارد.
تجهیزات ماشین آلات برای حفظ کارکرد ماشین آلات موجود در انواع مقیاس تولید بسیار مهم است. در کوتاه مدت باید این اموال از خارج وارد شود تا نیاز تامین شود. اما در عین حال ده پارک ماشین در نقاط کلیدی کشور ایجاد شود که هرکدام دارای کارگران ۱۰ تا ۳۰ نفر و با راهنمایی کاربران/تخنیک دانان ماشین آلات و تجهیزات باشند. برای این کار 200 دستگاه با کیفیت مورد نیاز است.
مواد مخدر و معتادان
مشکل عمده دیگر درمان معتادان به هروئین و در دسترس بودن کلی مواد مخدر است که میراث اشغال طولانی مدت سربازان ایالات متحده و ناتو است. همه معتادان به مواد مخدر باید از اعتیاد رها شوند و دوباره وارد جامعه شوند. و کشت خشخاش، حمل و نقل و مصرف مواد مخدر در افغانستان باید فورا متوقف شود. دهقانان آسیب دیده باید با محصولات جایگزین حمایت شوند.
معدن و متالورژی
پایگاه منابع افغانستان سرشار از مواد معدنی، سنگ معدن، هیدروکربن ها و سایر منابع گرانبها است که برای توسعه کامل صنعتی مناسب است. بر اساس آمارها، افغانستان 2.2 میلیارد تن ذخایر آهن دارد که از نظر آهن قابل استخراج جزو ده کشور برتر جهان است. ذخایر مس نیز فراوان است. مواد معدنی کمیاب خاکی از جمله لیتیم، تانتالیم و بریلیم از ارزش ویژه ای برخوردار هستند.
همه این فلزات برای ساخت وسایل الکترونیکی مدرن و تجهیزات صحی ضروری هستند.
همچنین ذخایر قابل توجه نفت و گاز در میدان نفتی آمودریا در شمال افغانستان، در همان سازند زمین شناسی که برای ترکمنستان گاز و نفت تولید می کند، وجود دارد. این نفت و گاز برای روند صنعتی شدن افغانستان مفید خواهد بود.
در تمام این صنایع استخراجی مهم است که همه آنها تا حد امکان در افغانستان پروسس شوند. این نه تنها ارزش افزوده بیشتری خواهد داشت، بلکه برای ارتقاء مهارت نیروی کار نیز مهم خواهد بود.
برق آبی، پلت فرم زیرساخت آینده
از آنجایی که من در پاریس زندگی می کنم و هرگز به کشور زیبای شما نرفته ام، امیدوارم مشاهدات کاملاً ناقص من از طریق این گفتگو به بلوغ برسد.
امروز نمی‌خواهم فهرستی از توصیه‌های خاص به شما بدهم – می‌توانید با خواندن گزارش جدیدی که ممکن است برخی از شما قبلاً دیده‌اید، آنها را به تفصیل پیدا کنید – بنابراین در عوض در مورد راه‌های ضروری و تمرکز بر راه‌ها صحبت خواهم کرد. برای مقابله با چالش های پیش روی سخنانم را با ضرب المثل باستانی افغانی شروع می کنم که می گوید: کابل بی زر باشد اما بی برف نی.
خبر خوب این است که تا کنون خزانه داری آمریکا و بانک های اروپایی نتوانسته اند برف زمستانی رشته کوه هندوکش را مصادره کنند.
و همانطور که شما بهتر از من می دانید، این برف، وقتی در بهار می بارد، منبع اصلی آب افغانستان است. بنابراین، این واقعیت که افغانستان یک کشور محصور در خشکی و بدون دسترسی به دریا است، می تواند نزدیک به 40 میلیون نفر را در شرایط سخت کنونی تغذیه و سرپناه دهد، به شما نشان می دهد که این کشور یک نوع خدادادی است.
در واقع، بیشتر افغان ها درک جدی تری از اهمیت آب برای زندگی انسان ها نسبت به سایر مردم روی زمین دارند.
مردم غرب تلاش های زیادی را که اجدادشان برای آوردن آب آشامیدنی به هر دسترخوانی انجام دادند را فراموش کرده اند. یا برای معالجه مریضان به داکتران داده می شود یا برای تولید غذا در اختیار دهقانان قرار می گیرد.
علاوه بر 3 لیتر آبی که همه ما در روز به نوشیدن نیاز داریم، تعداد لیتر آب شیرین مورد نیاز برای داشتن یک زندگی معمولی فراتر از تصور است. این ارقام برای درک فوری ما شناخته شده نیستند، اما واقعی و بسیار چالش برانگیز هستند.
150000 لیتر آب برای تولید یک موتر نیاز است.
12760 لیتر آب برای تولید تیلیفون هوشمند نیاز است.
برای تولید یک پیراهن 10000 لیتر آب لازم است.
برای تولید یک جفت بوت چرمی به 8000 لیتر آب نیاز است.
و غیره…
افغانستان باید توسعه اقتصادی آینده خود را با توجه به تجربیات اروپایی که در متن کامل مقاله ذکر شده است، برنامه ریزی کند.
امروز این واقعیت آشکار است که افغانستان با کمبود آب مواجه نیست. بر اساس آمار های سازمان ملل، افغانستان پنج برابر بیشتر از فرانسه که کشوری غیرکوهستانی است، ظرفیت تامین آب دارد. فرانسه امروزه تنها 10 درصد برق خود را از سدهای آبی تولید می کند.