کنفرانس اول آنلاین

اقدامات فوری برای بهبود وضعیت در افغانستان لازم است. برنامه جهانی غذا برای افغانستان در گزارش وضعیت 31 اکتبر 2022 خود تخمین زد که کمک های بشردوستانه – غذا، ادویه، سوخت، سرپناه، آب سالم، کمک های معیشتی – برای 25 میلیون نفر در افغانستان مورد نیاز است. در مارچ 2022، سازمان ملل متحد 4.4 میلیارد دالر برای ارائه کمک های بشردوستانه برای سال درخواست کرد، اما تنها 1.8 میلیارد دالر دریافت شده بود.

تدارکات صحی و مدرن باید فوراً و ترجیحاً از طریق توافق ‌های دوجانبه برای تهیه ادویه ها، واکسین‌ها، تجهیزات ضدعفونی آب، غذا، سوخت و سیستمی برای به اشتراک گذاشتن دانش با سایر داکتران در سراسر جهان تحویل داده شود.

برای مراقبت های صحی فوری، شبکه موقت شفاخانه های باقی مانده در کشور، شامل پنج کلینیک که توسط داکتران بدون مرز اداره می شود، شفاخانه های تحت حمایت مالی ترکمنستان در غرب افغانستان، شفاخانه کودکان اندرا گاندی در کابل و سایر امکانات از این قبیل، نیاز به گسترش دارد. همچنین باید مشخص شود که کدام یک از 2300 کلینیک سابق پروژه صحتمندی با بودجه بانک جهانی پس از برنامه ریزی برای توقف پروژه توسط بانک جهانی در جون 2022 هنوز در دسترس هستند.

برای ارائه امکانات صحی اضافی باید تمام گزینه ها به پایان برسد. شفاخانه ها و کلینیک‌های صحرایی به سبک نظامی، احتمالاً در ارتباط با مکان‌هایی که برنامه جهانی غذا در آن‌ها انبارهای لوجستکی خدمات هوایی بشردوستانه سازمان ملل را در اختیار دارد، ایجاد شود. این انبارها در فیض آباد، کابل، قندهار، کندز، هرات، جلال آباد، مزارشریف، بامیان و میمنه قرار دارند.

برای مبارزه با مریضی های عفونی باید از همه ابزارها استفاده شود – از واکسین‌ها گرفته تا آب‌های ضدعفونی‌شده و اقدامات مدرن، آفت‌کش‌ها، مکمل‌های غذایی و غیره.. تلاش ویژه برای ریشه کنی فلج اطفال باید توسط تمام جهان حمایت شود، زیرا پاکستان و افغانستان آخرین کشورهایی هستند که ویروس فلج اطفال هنوز در آنها شایع است.

در حال حاضر به سختی می توان از جهان غرب برای حمایت از پروژه های فوری صحی انتظار داشت، که در واقع تعهد اخلاقی عمیقی برای بازسازی افغانستان دارند، اما در عوض آنها سرمایه های خارجی افغانستان را مسدود می کنند. باید تلاش های فوری برای تضمین تعهدات مالی از اتحاد کشورهای همسایه دوست در آسیای مرکزی و شرقی و همچنین کمک از سازمان هایی مانند صلیب سرخ، هلال احمر و سازمان همکاری اسلامی که دفتر خود را در کابل افتتاح کردند، صورت گیرد. در 13 نوامبر 2022، برای گسترش کمک های بشردوستانه و اقتصادی.

از شش کشور همسایه (ایران، ترکمنستان، ازبکستان، تاجیکستان، پاکستان و چین) پس از نشست مارچ 2022 در تونشی، چین، تعهداتی داده شده است. در سند نهایی آمده است: «چین به تعهد خود مبنی بر ارائه کمک‌های بشردوستانه اضطراری به افغانستان و ارائه کمک‌های بشردوستانه مانند مواد غذایی، تجهیزات زمستانی، واکسن‌های کووید-۱۹ و تجهیزات داکتری پایبند خواهد بود و چین مایل است کمک‌های بشردوستانه اضافی را از طریق دوجانبه و کانال های چندجانبه… [چین] از عملکرد سیستم های صحی افغانستان حمایت خواهد کرد…».

تیپ ابن سینا تحت شرایط موقت فعلی و تا زمانی که یک ظرفیت کامل صحت عمومی ایجاد شود، ما پیشنهاد می کنیم مفهوم تیپ ابن سینا را دنبال کنیم. منظور ما ترکیبی از متخصصان و داوطلبان طبی است که وضعیت سلامت را در سراسر کشور بررسی می‌کنند و مراقبت‌های اولیه صحی را ارائه می‌کنند و وضعیت صحت عامه را با ابزارهای ساده بهبود می‌بخشند.

اولویت اصلی آموزش داکتران است. از نظر آماری در افغانستان به ازای هر 1000 نفر 0.3 داکتر وجود ندارد. در مقایسه، ازبکستان 2.37 و کوبا بیش از 5 داکتر به ازای هر 1000 نفر دارند. برای دستیابی به این هدف، مراکز آموزشی بزرگ – دانشکده های ابن سینا در شهرهای بزرگ – باید ساخته شوند تا هزاران داکتر جدید را در ده سال آینده تربیت کنند. داکتران آموزش دیده در دیاسپورا نیز باید برای بازگشت به خانه انگیزه داشته باشند. همین آموزش در مورد سایر تخصص ها، از پرستاری گرفته تا تکنیشین های داکتری، کارشناسان آزمایشگاه و غیره صدق می کند. آموزش داکتران زن در سال گذشته در افغانستان افزایش یافته است. رعایت قوانین شرعی که فقط داکتران زن باید مریضان زن را درمان کنند، مهم است.

بسیاری از کارکنان مدرن نیاز به استخدام و آموزش در جوامع دارند. آنها باید کمبود پرسونل صحی را جبران کنند که تا مدتی ادامه خواهد داشت. هدف ادغام هر چه بیشتر جوانان در مشاغل مولد و مفید به منظور آموزش آنها و در عین حال به کارگیری آنها در بخش صحت است. به این ترتیب، آنها می توانند ضمن تکمیل آموزش های حرفه ای خود، در کارکردهای مختلف مراقبت های مدرن به جامعه خدمت کنند.

تیپ‌های ابن سینا را می‌توان عمدتاً برای انجام وظایف مختلف در مناطق روستایی مرتبط با تصفیه و رفع آلودگی آب، ایجاد تصفیه خانه‌های فاضلاب و فاضلاب به منظور کاهش مریضی ‌های منتقله از آب مانند حصبه، وبا، کلی و سالمونلا مورد استفاده قرار داد. کارکنان صحی جامعه همچنین می توانند برای نظارت و تشخیص آلودگی احتمالی آب و شناسایی مخاطبین در صورت شیوع مریضی عفونی استفاده شوند.

یک مشکل عمده نیز درمان معتادان به هروئین و حضور کلی مواد مخدر است – یادگاری از اشغال طولانی مدت سربازان آمریکایی و ناتو. بیش از 10 درصد از جمعیت افغانستان معتاد هستند و متامفتامین ها به طور فزاینده ای نقش دارند. همه معتادان به مواد مخدر باید از اعتیاد رها شوند و دوباره وارد جامعه شوند. و ریشه کن کردن کامل کشت خشخاش، حمل و نقل و مصرف مواد مخدر در افغانستان به نفع مستقیم و فوری همه ملت های منطقه است. دهقانان آسیب دیده باید با گزینه های کشت جایگزین حمایت شوند.